అత్యాశకు అర్ధం లేని నష్టం

ఒక ఊరిలో ఒక ముసలమ్మ ఉండేది. ఆమె దగ్గర ఒక బాతు ఉండేది. ఆ బాతు ప్రతిరోజూ ఒక బంగారు గుడ్డు పెట్టేది. ముసలమ్మ ఆ గుడ్డు అమ్మి మంచి డబ్బు పొందేది. ఆ డబ్బుతో ఆమె తన కుటుంబం అంతా సంతోషంగా జీవించేది. బాతు ఎప్పటికీ గుడ్డు పెట్టడం ఆపేది కాదు, ప్రతి రోజు నూతనమైన గుడ్డు అందించేది.

ఒక రోజు, ముసలమ్మకు చాలా దూరం ఉన్న ప్రక్క ఊరిలో ఉండే తన మనవడు ఆమె ఇంటికి వచ్చాడు. అతనికి బాతు ప్రతిరోజూ గుడ్డు పెట్టడం చాలా విచిత్రంగా అనిపించింది. అతనికి అటు నుండి ఒక కొత్త ఆలోచన వచ్చింది. "ఇప్పుడేమో ప్రతి రోజు ఒక గుడ్డు, కానీ ఏదైనా ఒకేసారి అన్ని గుడ్లను తీసుకుంటే చాలా సంపద సంపాదించగలుగుతాను!" అని అతను అనుకున్నాడు.

అతని మనసులో ఎక్కువ దృష్టి అంచనా వేసి, అతను తన అత్యాశను తీర్చుకోవాలని నిర్ణయించుకున్నాడు. ఒక రోజు, ముసలమ్మ ఇంటికి లేని సమయంలో, అతను బాతు దగ్గరికి వెళ్లి దానిని పట్టుకున్నాడు. అతను బాతు పొట్టను చీల్చి ఆపిచ్చాడు. అతని ఆశయం ఏమిటంటే, బాతులో ఉన్న అన్ని బంగారు గుడ్లను తీసుకుని, త్వరగా ధనవంతుడవ్వడమే.

కానీ అతను చూసినది ఆశ్చర్యంగా! బాతు శరీరంలో గుడ్లు కాదని, కేవలం రక్తం మరియు మాంసం మాత్రమే వుందని తెలుసుకున్నాడు. బంగారు గుడ్లు ఎక్కడా లేవు. అతని ఆకాంక్షలు పూర్తిగా విఫలమయ్యాయి. అతను తలచుకున్న దానితో సరిపోలేదని, తన అత్యాశ వలన ఎంతటి పెద్ద తప్పు చేశాడో మర్చిపోయి, పశ్చాత్తాపంతో తలతక్కువగా నిలబడ్డాడు.

ముసలమ్మ ఇంటికి వచ్చేసరికి, ఆమె మనవడిని చూసి అతను చాలా బాధపడుతూ, తన చేఠు పని గురించి తెలియజేసింది. ముసలమ్మ అతనిని క్షమించగా, అతనికి మిగిలిన బోదుపలిగా ఒక పాఠం ఇచ్చింది.

కథ యొక్క నీతి: "అత్యాశ వల్ల మనం ఆందోళనలో పడతాం. సర్దుబాటు చేసుకోవడం, ఒక పద్ధతిలో జీవించడం మనల్ని సుఖంగా జీవించడానికి కారణం అవుతుంది."