బ్రాహ్మణుడి మేక

అనగనగా ఒక ఊరిలో ఓ అమాయకమైన బ్రాహ్మణుడు ఉండేవాడు. అతను కట్టుబట్టలతో జీవిస్తూ ఎల్లప్పుడూ ధర్మం, నమ్మకం, సత్యసంధతలను పాటించేవాడు. ఒకరోజు అతనికి యజ్ఞంలో బలివ్వడానికి మేక అవసరం అయింది. అందుకోసం, తన దగ్గర పొగయిన కొంచెం డబ్బుతో ఓ మేకను కొనుగోలు చేశాడు. మేకను తన భుజంలో మోస్తూ, తన ఇంటికి వెళ్ళిపోతున్నప్పుడు, అతని నడకలో మరియు మనసులో ఎంతో తృప్తి ఉంది.

అతని దారి మీద ముగ్గురు దొంగలు ఉన్నారు. వారు నడుస్తున్న బ్రాహ్మణుడిని గమనించి, అతని చేతిలో ఉన్న మేకను ఎలాగైనా దక్కించుకోవాలనుకున్నారు. కానీ వారు ఆలోచించారు, "బ్రాహ్మణుడు తన మేకను సులభంగా విడిచిపెట్టడు. అందుకే అతనికి మాయ వేసి, మేకను అట్టి పట్టాలి."

దొంగలు పన్నాగం చేసుకుని, మూడు వేర్వేరు ప్రదేశాల్లో ఉండిపోయి బ్రాహ్మణుడు దాటే దారిలో ఎదురుచూసారు. బ్రాహ్మణుడు మేకను భుజంలో మోస్తూ వెళ్ళిపోతున్నప్పుడు, మొదటి దొంగ అతని దగ్గరకు వచ్చాడు. దొంగ అతని వైపునుండి నడుచుకుంటూ వచ్చి వినయంగా అడిగాడు:

"ఓ బ్రాహ్మణమహాశయా! ఈ కుక్కను ఎక్కడికి తీసుకెళ్తున్నారు?"

ఆ మాట విన్న బ్రాహ్మణుడు విస్మయానికి గురయ్యాడు. కోపంగా అతను జవాబిచ్చాడు:

"మూర్ఖుడు! ఇది మేక, కుక్క కాదు! నీకు కళ్లుండి కూడా ఇది తెలియదా?"

మొదటి దొంగ ఏమీ చెప్పకుండా వెళ్లిపోయాడు. కానీ బ్రాహ్మణుడి మనసులో ఒక చిన్న సందేహం ఉద్భవించింది: "ఇతను ఇదేలా చెప్పాడు?" అని ఆలోచిస్తూ తన ప్రయాణాన్ని కొనసాగించాడు.

కొంత దూరం వెళ్లాక, రెండో దొంగ బ్రాహ్మణుని దగ్గరకు వచ్చాడు. అతను మరింత వినయంగా నమస్కరించి అడిగాడు:

"ఓ బ్రాహ్మణ దేవా! మీ వంటి ఆర్యులు కుక్కను మోస్తారు అని నేనెప్పుడూ ఊహించలేదు. ఈ నీచమైన జీవిని ఎందుకు మోస్తున్నారు?"

రెండోసారి కూడా బ్రాహ్మణుని మనసులో గొప్ప ఆశ్చర్యం కలిగింది. "మొదట వాడూ కుక్క అన్నాడు, ఇప్పుడు ఇదీ అదే అంటున్నాడు. అసలు విషయం ఏమిటి?" అని అనుకున్నాడు. బ్రాహ్మణుడు మేకను తన భుజం మీద నుంచి దించి, దాన్ని జాగ్రత్తగా చూశాడు. అది నిజంగా మేకే అని తెలుసుకున్నాడు. "అయినా, వీరు దీన్ని కుక్క అంటున్నారు. ఎందుకు?" అని తలచుకుంటూ, మేకను మళ్లీ తన భుజం మీద మోసుకుంటూ తన దారిని సాగించాడు.

కొన్ని దూరం వెళ్లాక, మూడో దొంగ ఎదురొచ్చాడు. అతను చాలా నాటకీయంగా స్పందించాడు. అతని ముఖంలో వివేకం, మాటల్లో ఆవేశం ఉన్నట్లు నటించాడు.

"అయ్యో! ఈ అపచారం ఏమిటి, బ్రాహ్మణమహాశయా! మీలాంటి పవిత్ర వ్యక్తులు కుక్కను మోస్తున్నారు అంటే ఎంతో అపవిత్రంగా అనిపిస్తోంది. ఇది మీ శుభ్రతకు తగదు. మీ ధర్మం నాశనం అవుతుంది!"

ఇప్పటికి బ్రాహ్మణుని మనసులో తీవ్ర గందరగోళం మొదలైంది. "ఇంతమంది చెబుతుంటే నిజంగా ఇది కుక్కే అయి ఉంటుందా?" అని అనుమానించసాగాడు.

ఆలోచనలో భ్రష్టుడైన అతను తన మేకను పక్కన ఉంచి, "ఇది వదలగానే మంచిది. నేను పాపానికి గురి కాకూడదు!" అని అక్కడి నుంచి పారిపోయి శుద్ధి స్నానం చేయడానికి తన ఇంటికి వెళ్లిపోయాడు.

బ్రాహ్మణుడు ఆ పాపం, పుణ్యాలు, అపచారం అనే భ్రమల్లో పడి తాను యజ్ఞం కోసం తెచ్చిన మేకను వదిలిపెట్టగా, దొంగలు చాలా సంతోషంగా నవ్వుకుంటూ మేకను సొంతం చేసుకున్నారు. వారి పన్నాగం విజయవంతమైందని వారు సంబరపడ్డారు.

కథ యొక్క నీతి: మన ఆలోచనలు, సందేహాలు మరియు ఇతరుల మాటలు మన నిర్ణయాలను ప్రభావితం చేయవచ్చు. కానీ మనం మన నిర్ణయాలను స్వయంగా, వివేకంతో తీసుకోవాలి. మనం ఇతరుల మాటలకు బానిస కావడం వల్ల తప్పులు చేసుకోవచ్చు.