ఏడు చేపల కథ

అనగనగా విక్రమధిత్య అనే మహానుభావుడైన రాజు గారు ఉండేవారు. ఆ రాజుగారికి ఏడుగురు కొడుకులు ఉండేవారు. రాజు కొడుకులు తెలివైనవారైతే, వాటికి మంచి అభ్యాసం కూడా ఇవ్వబడ్డారు. ఒకరోజు రాజకుమారులు అందరూ కలిసి సరదాగా చేపలు పట్టడానికి అడవిలో వెళ్ళారు.

అప్పటివరకు ఎన్నో జంతువులు, పక్షులు వేటలో కనిపించలేదు. రాజకుమారులు కూడా ఎంతో ప్రయత్నించినా ఎటువంటి చేపను పట్టుకోలేకపోయారు. మరుసటి రోజు, రాజకుమారులు ఒక్కొక్కరు చేప పట్టే విధానంలో వేర్వేరు రకాల ప్రయత్నాలు చేశారు.

చేపలు గరిష్ట ఉష్ణోగ్రతను ఎదుర్కొంటున్న కాలం లో, వారు పట్టుకున్న చేపలను ఇంటికి తీసుకువచ్చారు. కానీ, వారు చేపలను ఎండలో పెట్టినప్పటికీ, ఒక్కొక్క చేప మిగతావి ఎండిపోయాయి కానీ ఒక చేప మాత్రం ఎండలేదు.

ఇప్పుడు యువరాజు ఆ చేపను చూసి ఆశ్చర్యపోయాడు. "చేప, నువ్వు ఎందుకు ఎండలేదు?" అని అడిగాడు.

చేప బాదపడుతూ "గడ్డివాము నాకు అడ్డంకిగా ఏర్పడింది" అని చెప్పింది.
"గడ్డివాము! నువ్వు ఎందుకు సూర్యుడికి అడ్డం వచ్చావు?" అని యువరాజు ప్రశ్నించాడు.
"ఆవు నన్ను తినకుండా వదిలేసింది" అని గడ్డివాము జవాబిచ్చింది.
యువరాజు ఆవును పరిగణలోకి తీసుకుని, వెంటనే ఆ ఆవు దగ్గరికి వెళ్లి "గడ్డివాము ఎందుకు తినలేదు?" అని అడిగాడు.
"ఎందుకంటే, నాకు గడ్డి వేయలేదు" అని ఆవు చెప్పింది.
"అప్పటికీ గడ్డి వేయకపోతే, ఆవు!" అని యువరాజు మరింత వివరణ కోరాడు.
ఆవు స్నేహంగా "నా యజమాని నాకు గడ్డి వేయలేదు" అని సమాధానం ఇచ్చింది.
యువరాజు ఆ అవ్వను సందర్శించి "ఆవుకు గడ్డి ఎందుకు వేయలేదు?" అని అడిగాడు.
"మా ఇంట్లో నా మనుమడు చాలా ఏడుస్తున్నాడు, అందుకే నేను గడ్డిని ఇవ్వలేకపోయాను." అని ఆవు స్పష్టంచేసింది.
యువరాజు ఆ మనుమడిని వెళ్ళి "ఎందుకు ఏడుస్తున్నావు?" అని అడిగాడు.
"ఎందుకంటే, చీమ నన్ను కుట్టింది." అని మనుమడు చెప్పాడు.
యువరాజు ఆ చీమను వెళ్ళి "ఎందుకు కుట్టావు చీమ?" అని ప్రశ్నించాడు.
చీమ సమాధానం ఇచ్చింది, "నా బంగారు పుట్టలో చేయి పెట్టితే, నేను కుట్టనా?"

కథ యొక్క నీతి: చిన్న చిన్న కారణాలు ఒక పెద్ద కారణాన్ని సృష్టిస్తాయి. ప్రతి ప్రస్థానం, ప్రతి చర్య ఒక సంకల్పంలో మొదలవుతుంది. అందువల్ల, ప్రతి చర్యలో మనం ఏమి చేయాలో, ఎలాంటి ప్రభావాలు ఉంటాయో అంగీకరించాలి.