గంట మొగించేది ఎవరు?

ఒక గ్రామంలో ఒక దొంగ గుడిలో గంట దొంగలించి అడవిలోకి పారిపోయాడు. ఊరివాళ్ళు వెంట పడ్డారు. పరిగెడుతున్నప్పుడు గంట చప్పుల శబ్దం అవుతాయేమో అన్న భయంతో, గంటను అడవిలో దాచుకుని దొంగ దాక్కున్నాడు. దొంగ దొరకకపోతే, ఊరివాళ్లు తిరిగి వెళ్లిపోయారు. మళ్ళీ, గంటతో పాట్లు ఎవరు పడతారు అనుకుని, దొంగ కూడా గంటను అడవిలో వదిలేశాడు. కాల క్రమంలో ఈ సంఘటన అందరికి మర్చిపోయింది.

ఒక రోజు సాయంత్రం పూట, ఆకస్మికంగా గంట మోగడం మొదలైంది. అడవిలోంచి గంట చప్పుల శబ్దం గ్రామంలో వినిపించింది. గ్రామస్తులు అంతా భయపడ్డారు. గంట కొడుతున్నది ఎవరు? అని ఒకరితో ఒక రు చర్చించుకున్నారు. చివరికి సమాధానం లేకుండా, ప్రేతాలు ఉన్నాయని, అవే గంట కొడుతున్నాయని ఆధారంలేని పుకార్లు మొదలయ్యాయి. గ్రామంలో వాళ్ళు భయపడి అడవిలోకి వెళ్లడం మానుకున్నారు. కానీ, ఇది ఇబ్బందికరమైన విషయం. ఎందుకంటే పాత కాలంలో ఇప్పుడు దొరికినంత సులువుగా అన్నీ దొరికేవు కాదు. పొయ్యిలోకి కట్టలు కావాలన్నా, వేట ఆడాలన్నా, చేపలు పట్టాలన్నా, వేరే గ్రామాలకు వెళ్ళాలన్నా అడవిలోంచి వెళ్లక తప్పదు. ఇలాగే గంట కొడుతున్న ప్రేతాల భయంతో అడవిలోకి వెళ్లక పొతే గ్రామస్తులకు ఇవన్నీ ఉండవు.

మాటికీ, గంట వినిపించడం ఒక సాధారణ విషయం అయిపోయింది. గంట మోగినప్పుడు, ఊరిలో వాళ్ళకి చెప్పుకోలేనంత భయం. తట్టుకోలేక కొంత మంది గ్రామం వదిలి వెళ్లిపోయారు.

ఒక రోజు గంట చప్పుల శబ్దం వినిపిస్తుండగా, ఒక అవ్వ “అసలు గంట ఎవరు కొడుతున్నారు? ప్రేతాలున్నాయంటే నేను నమ్మను!” అనుకుంది. అడవిలోకి వెళ్లి చూద్దామనుకుంది. మొన్న ఆమె వెళ్లి చూసింది. గంట చప్పు ఎటు వైపు వస్తోందో పరిశీలించి అటువైపు వెతికింది. కొంత సేపటికి, ఆమె చూసిన దృశ్యానికి నవ్వడం మొదలెట్టింది. గంట ఒక చెట్టు మీద వేల్లాడుతోంది. ఆ చెట్టు మీద బోలెడన్ని కోతులు ఉన్నాయి. గాలి తగిలినా, కోతి తగిలినా, గంట ఊగి కొట్టుకుంటోంది. అవ్వ నవ్వుతూ తిరిగి గ్రామంలోకి వచ్చి, ఊరి పెద్దను కలవగా, "నాకు ఈ గంట బాధ నుంచి విముక్తి ఎలా చెందాలో, ఒక ఉపాయం తట్టింది. దానికి నాకు కొంత సామాను కావాలి. మీరు కొంత డబ్బు ఇచ్చి, నేను ఈ సమస్యని పరిష్కరిస్తాను. ఇక ఎవరూ మన గ్రామం వదిలి పోనవసరం లేదు." అని చెప్పింది.

ఊరి పెద్ద ఆ అవ్వకి యజ్ఞమో, నోమో, పూజో అలాటిదేదో తెలుసేమో అనుకుని కొంత డబ్బు ఇచ్చి పంపించాడు. అవ్వ తన కొడుకుతో ఇద్దరూ సామాను తీసుకుని అడవిలోకి వెళ్లారు. ఊరివాళ్ళు ఆత్రంగా ఎదురు చూసారు. అడవిలో అవ్వ కోతులకు పళ్ళు, పల్లీలు ఇచ్చింది. అవి చూసిన కోతులు చెట్టు దిగి పళ్ళు తినడం మొదలెట్టాయి. తక్షణమే కుర్రాడు చెట్టు ఎక్కి గంటను తీసుకుని దిగిపోయాడు. అవ్వ, కుర్రాడు గంటతో సహా తిరిగి ఊరిలోకి వచ్చారు.

"ఎమవుతుందో అని ఆత్రంగా ఎదురు చూస్తున్న గ్రామస్తులు నవ్వుతూ తిరిగి వచ్చిన వాళ్లిద్దరిని చూసి ఆశ్చర్యపోయారు. అవ్వ జరిగినదంతా చెప్పింది. ఊరివాళ్ళు ఆమె ధైర్యం, సాహసాలు, తెలివి తేటలని మెచ్చుకున్నారు. “అనవసరంగా ఇంత కాలం మూఢ నమ్మకాలతో, అపోహలతో అనవసరంగా ఇబ్బంది పడ్డామే!” అని అనుకున్నారు. అప్పటి నుండి గ్రామంలో అందరూ ప్రశాంతంగా వున్నారు.

కథ యొక్క నీతి: మూఢనమ్మకాలు మనకు అవసరమైన శాంతిని కాంక్షించవు .