కామాక్షి మీనాక్షి

లక్ష్మాపురం అనే ఊరిలో కామాక్షి, మీనాక్షి అనే ఇరుగుపొరుగు ఇళ్లవారు ఉండేవారు. మీనాక్షి పొదుపు గల ఇల్లాలు, కామాక్షి బద్దకస్తురాలు. మీనాక్షికి రెండు పాడి గేదెలు ఉండేవి. ఆ పాలతో పెరుగు, నెయ్యి చేసుకుని కుటుంబానికి సహాయపడేది. కామాక్షికి ఆరు పాడి గేదలు ఉండేవి, కానీ ఆ పాలతో పెరుగు, నెయ్యి చేసేది కాదు.

ఒకరోజు కామాక్షి ఇంటికి బంధువులు వచ్చారు. వారికి నెయ్యి వడ్డించాలనుకుంది, కానీ ఇంట్లో నెయ్యి లేదని తెలిసి పొరుగింటి మీనాక్షి వద్దకు వెళ్లింది. "వదిన, మా ఇంటికి బంధువులు వచ్చారు, కొంచెం నెయ్యి బదులు ఇవ్వు. నాలుగు రోజుల్లో తిరిగి ఇస్తానంది" కామాక్షి. "సరే వదినగారు," అని మీనాక్షి ఒక గిన్నెడు నెయ్యి తెచ్చి ఇచ్చింది.

వారం రోజులు గడిచినా కామాక్షి నెయ్యి ఇవ్వలేదు, సరికదా, "ఆరు గేదలు ఉన్న నేను, రెండు గేదెలు ఉన్న నీ దగ్గరికి నెయ్యికి వచ్చానా?" అని బదలాయించింది. మీనాక్షి వెంటనే ఆ ఊరి కరణం గారి వద్దకు వెళ్లి, మీరే తీర్పు చెప్పాలంటూ నెయ్యి అడిగిన విషయం వివరించింది.

అప్పుడు కరణం గారు ఇద్దరినీ పిలిపించి, "నాకు జ్వరంగా ఉంది. నాలుగు రోజుల తర్వాత రండి. వచ్చేటప్పుడు పాత చింతకాయ పచ్చడి తీసుకుని రండి," అంటూ ఒక గాజు పాత్ర ఇచ్చారు. "సరే," అని ఇద్దరూ వెళ్లి నాలుగు రోజుల తర్వాత మీనాక్షి గాజుపాత్రలో పాత చింతకాయ పచ్చడి తెచ్చింది, కానీ కామాక్షి వేరొక పాత్రలో కొత్త చింతకాయ పచ్చడి తీసుకుని వచ్చింది.

కరణం గారు ఇద్దరినీ పిలిచి ఆ పాత్రలను చూపిస్తూ, "మీనాక్షి పొదుపుతో పాత చింతకాయ పచ్చడి దాచి పెట్టి, గాజు పాత్రలో జాగ్రత్తగా తెచ్చింది. నీలో పొదుపు లేదు; అజాగ్రత్తగా గాజు పాత్ర పగిలింది, కొత్త పచ్చడి తెచ్చావు. నీకు ఆరు గేదలు ఉన్నా, పొదుపు చేయలేదు. కాబట్టి నీ వద్ద నెయ్యి లేదు," అని కామాక్షితో చెప్పారు. కరణం గారు మీనాక్షికి నెయ్యి ఇప్పించారు.

కథ యొక్క నీతి: పొదుపు లేకపోతే ఎంత సంపద ఉన్నా వృథా.