మంచి యువరాజు

అనగనగా దరిక అనే రాజ్యంలో చంద్రసేనుడు మహారాజుగా ఉండేవారు. ఆ రాజ్యంలో కౌసల్యాదేవి మహారాణి. వీరి సంతానం ఇద్దరు: యువరాజు కార్తికేయుడు మరియు యువరాణి మహానిక.

ఒక రోజు రాజుగారు తన కుమారుడైన కార్తికేయుడితో కలిసి వేటకు బయలు దేరారు. అడవిలో ప్రయాణిస్తుండగా, నది దగ్గర ఉన్న గుడిసె పక్కన ఒక ముసలి వాడిని దీనంగా కూర్చుని ఉండటాన్ని గమనించాడు. అది చూసి యువరాజు అతని దగ్గరికి వెళ్లి, "మీరు వయసులో పెద్దవారు గా కనిపిస్తున్నారు, మీరు ఎవరు, ఇలా ఎందుకు దీనంగా కూర్చున్నారు?" అని అడిగాడు.

ఆ ముసలి వ్యక్తి యువరాజును గమనించి, "నా పేరు రామయ్య. నేను రోజు అడవిలో చెట్లు కొట్టి వారం వారం పట్టణంలో కట్టెలు అమ్మి ఇల్లు నడిపించాను. ఈ రోజు కట్టెలు కొడుతుండగా దాహం వేసి నదీ తీరానికి మంచినీళ్ళు తాగడానికి వచ్చాను. ఇంతలో నా కట్టెల మోపును ఎవరో ఎత్తుకెళ్లారు. ఈ వారం ఆదాయాన్ని కోల్పోయాను. అయితే ఈ వారం ఇల్లు ఎలా నడపాలో తెలివికుండా ఖాళీ చేతులతో కూర్చున్నాను," అని చెప్పాడు.

ఆ వయోవృద్ధి యొక్క ఆర్థిక పరిస్థితిని అర్థం చేసుకున్న యువరాజు ఇలా అన్నాడు: "దిగులు పడకు, నేను దరిక రాజ్యానికి యువరాజును. నా రాజ్యంలో ప్రజలు కష్టాల్లో ఉండటం నేను చూడలేదు. మీరు మాతో రండి. మీరు వ్యవసాయం చేసుకోవడానికి మా రాజ్యంలో స్థలం ఇస్తాము. ఇక మీరు వ్యవసాయం చేసుకుంటూ మీ కుటుంబంతో సంతోషంగా ఉండవచ్చు."

యువరాజు గారి మాటలు విన్న రామయ్య ఎంతో సంతోషించాడు. తన కుమారుని చూసి భవిష్యత్తులో ప్రజలందరిని సంతోషంగా చూసుకుంటాడని రాజుగారి గుండె ఎంతో గర్వంతో నిండిపోవడం గమనించారు. అప్పుడు రాజు వెంబడి ఉన్న సైనికులు యువరాజు గారికి జేజేలు పలికారు.

అన్నట్లుగా, యువరాజు గారు రాజ్యానికి తిరిగి వెళ్ళిన వెంటనే రామయ్యకు పొలం ఇచ్చారు. అందుకే రామయ్య కుటుంబం మొత్తం రాజ్యంలో సంతోషంగా ఉండసాగింది.

కథ యొక్క నీతి: కష్టాల్లో ఉన్న వారికి బాధ తీర్చడం రాజు యొక్క మొదటి లక్షణం.