మూగజీవుల కృతజ్ఞత

మల్లన్న అనేది మంచి మనసున్న, కష్టపడి పనిచేసే వ్యక్తి. ఒక రోజు, ఎరువులు కొనడానికి చీకటితోనే పట్నానికి బయల్దేరాడు. ఆ సమయంలో అతని అవ్వ బుజ్జమ్మ ఆలోచించి, మల్లన్నకు ఒక సూచన ఇచ్చింది. అవ్వ అనుకుంటూ, "మా ఇంట్లో అన్నం తినడం సుఖంగా ఉన్నా, ఇతరులనూ దృష్టిలో పెట్టుకొని భవిష్యత్తులో తమ అవసరాలను తీర్చుకోడానికి సహాయం చేయాలి. అందువల్ల, ఏదీ నీవు ఒక్కడివే తినకు. ఎవరికైనా కొంతపెట్టి తిను, లేదా ఎవరూ లేకపోతే, కనీసం జంతువుకైనా కాస్తపెట్టి తిను," అని అతనికి హెచ్చరించింది. అవ్వ మాటలు మల్లన్నకు చాలా విలువైనవి.

మల్లన్న తన అవ్వ మాటలను గమనించి, పట్నానికి వెళ్లి ఎరువులు కొని తిరుగు ప్రయాణంలో ఉన్నాడు. మార్గంలో, ఒక చిన్న అడవిలోకి వెళ్ళిపోయాడు. అతను అక్కడ మెల్లిగా అడ్డంకులు ఎదుర్కొన్నాడు. బండిని ఆపి, ఎద్దులకు గడ్డి వేసి, తాను కూర్చొని అవ్వ ఇచ్చిన అన్నం తినాలనుకున్నాడు. అప్పుడు, అవ్వ చెప్పిన మాటలు మల్లన్న గుర్తు పెట్టుకున్నాడు. "ఎవరికైనా కొంత పెట్టి తినమని," అన్నదాన్ని గుర్తుచేసుకుంటూ, చుట్టూ చూశాడు. దాని పక్కనే, చెట్టు సమీపంలో ఉన్న ఒక చీమల పుట్ట కనపడింది.

మల్లన్న అన్నం కొంత తీసుకుని ఆ చీమల పుట్ట దగ్గర వుంచాడు. చీమల పుట్టకు ఆయన కనికరంగా కొంత అన్నం వేశారు. అలాగే, కొంత అన్నం ఓ రాతి మీద కూడా పెట్టాడు. మిగిలిన అన్నాన్ని తినడానికి ఆతను స్వయంగా పోయాడు. తిన్న తరువాత, నీరు తాగి చెట్టు నీడలో కూర్చొని నిద్రపోవడానికి సిద్ధమయ్యాడు.

ఆ సమయంలో, అక్కడి పక్షులు, కోతులు, చీమలు అన్నాన్ని పంచుకున్నాయి. కొన్ని కోతులు రాతిపై వున్న అన్నాన్ని తినడానికి వచ్చాయి. అలాగే, కాకులు పుట్ట వద్ద ఉన్న అన్నాన్ని తిని తమ మిత్రులను పిలిపించి, అదనంగా మరికొన్ని చీమలు తమ పనులు చేస్తూ అన్నాన్ని తినడానికి వెళ్లిపోయాయి. అంతా గమనిస్తూ, మల్లన్న నిద్రపోయాడు.

నిద్రలో ఉన్నప్పుడు, మల్లన్నకి మెలకువ వచ్చింది. అతను చుట్టూ చూశాడు, పుట్ట వద్ద ఉన్న నల్లత్రాచును పొడుస్తున్న కాకులు, చుట్టూ కుడుతున్న చీమల గుంపులు, మరియు కోతుల మధ్య పోరాటం కనిపించింది. ఇవన్నీ తమకు అందుబాటులో ఉన్న వనరులను పంచుకుంటున్నాయి.

ఈ దృశ్యాన్ని గమనించి, మల్లన్న గమనించాడు. "ఆ నోరు లేని మూగజీవులు తన ప్రాణాన్ని ఎలా కాపాడాయో చూసి ఆశ్చర్యం కలిగింది. ఒకరి కొకరు సాయం చేస్తేనే ప్రాణాలను కాపాడుకోవచ్చు!" అంటూ తన అవ్వ చెప్పిన మాటలు గుర్తు వచ్చాయి. "నోరులేని ప్రాణులే ఇంత సాయం చేస్తే, నోరు, వివేకం, విచక్షణా జ్ఞానం ఉన్న మానవులు ఒకరి కొకరు తప్పక సాయం చేసుకోండి" అని మల్లన్న ఆలోచించాడు.

అప్పుడు, మల్లన్న తన అవ్వను కలిసేందుకు తన బండిని మరలించడానికి సిద్ధమయ్యాడు. అతను తన అవ్వకు ఈ సంఘటన గురించి చెప్పాలనుకున్నాడు, ఎందుకంటే ఈ అనుభవం అతనికి చాలా ముఖ్యమైనది. తన అవ్వ చెప్పిన చిన్న మాటలో దాగివున్న అనేక ఆలోచనలు, జీవిత మార్గం గురించి అవగాహన కలిగించిన ఆతను త్వరగా తన బండి తోలుకొని బయలుదేరాడు.

కథ యొక్క నీతి: ముఖ్యమైనది మన దారిలో ఉన్నవారిని సాయం చేయడం, మానవీయ విలువలు పాటించడం.