ఒక నక్క మరియు గొర్రె పిల్ల

ఒకరోజు గొర్రెల కాపరి తన గొర్రెలను మేత కోసం అడవికి తీసుకెళ్లాడు. గొర్రెల గుంపులో ఒక చిన్న గొర్రెపిల్ల కూడా ఉంది. అది అడవిలోని గడ్డిని తింటూ, రుచిగా లేకపోవడంతో, వేరే ప్రదేశానికి వెళ్ళి గడ్డి తినడం ప్రారంభించింది. ఆ గడ్డి తియ్యగా ఉండడంతో, అది సంతోషంగా తింటూ తింటూ చాలా దూరం వెళ్లిపోయింది.

అంతలో, ఒక తోడేలు అక్కడికి వచ్చింది. గొర్రెపిల్ల తోడేలను గమనించలేదు. తోడేలు, గొర్రెపిల్లపై దూకి దాన్ని చంపబోతుండగా, గొర్రెపిల్ల ఆత్మస్థైర్యంతో "నన్ను ఇప్పుడే చంపొద్దు!" అని అంది.

తోడేలు ఆశ్చర్యపడి, "ఎందుకు?" అని అడిగింది. గొర్రెపిల్ల తెలివిగా, "నేను చాలా గడ్డి తిన్నాను. నువ్వు ఇప్పుడే నన్ను తింటే, నీకు గడ్డి రుచి మాత్రమే వస్తుంది. నా అసలైన రుచి రావడానికి కొంత సమయం కావాలి," అని చెప్పింది. తోడేలు ఆలోచించి, "సరే, కొంచెం సమయం తర్వాత తింటాను," అని అంగీకరించింది.

అంతలో గొర్రెపిల్లకి ఇంకో ఆలోచన వచ్చింది. "గడ్డి త్వరగా అరిగేలా నేను డాన్స్ చేస్తాను. అప్పుడు నన్ను తినడం నీకు ఇంకా సరదాగా ఉంటుంది," అని చెప్పింది. ఈ ఆలోచన తోడేలుకు నచ్చింది.

గొర్రెపిల్ల డాన్స్ చేయడం ప్రారంభించింది. వెంటనే అది మరో చిట్కా ఆలోచించి, "నా మేడలో ఉన్న గంటను తీసుకుని గట్టిగా కొట్టు. అలా చేస్తే, నేను ఇంకా వేగంగా డాన్స్ చేయగలగుతాను," అని అంది. తోడేలు ఆ గంటను గట్టిగా కొట్టింది.

ఆ శబ్దం విన్న గొర్రెల కాపరి, తన గొర్రెపిల్ల ప్రమాదంలో ఉందని గ్రహించి, వెంటనే తన పెంపుడు కుక్కలను పంపించాడు. కుక్కలు త్వరగా అక్కడికి వచ్చి తోడేలను ఓడించి, గొర్రెపిల్లను కాపాడాయి.

కథ యొక్క నీతి: ఆపద సమయంలో మన తెలివితేటలతో మనల్ని మనం కాపాడుకోవచ్చు. శరీర బలహీనత కంటే తెలివితేటలు మిన్న.