సాయం మంచిదే!

అనేక సంవత్సరాల క్రితం, విజయుడు మరియు అజేయుడు అనే ఇద్దరు యువరాజులు, తమ రాజ్యాల్లోని రాజవంశాల వారసత్వాన్ని కంటే గొప్పగా మానవతను, ధర్మాన్ని అర్థం చేసుకునేందుకు ఒక ఆశ్రమంలో గురువు వద్ద విద్యాభ్యాసం పూర్తి చేశారు. వారు మరింత తెలివిగల, క్షమాశీలీ, ధైర్యవంతులుగా మారాలని ఆశించిన గురువు, వారు తిరిగి తమ రాజ్యాలను పరిపాలించడానికి వెళ్లే ముందు ఒక పరీక్ష పెట్టాలని నిర్ణయించుకున్నారు.

గురువు తన చింతనలో, "ఎందుకు వారు రాజ్యాలు పరిపాలించగలరా? వారివైపు ప్రజల సమస్యలను ఎలా పరిష్కరిస్తారు? వారిలో నిజమైన నాయకత్వం ఉన్నదో లేదో పరీక్షిద్దాం!" అనే ఆలోచనతో, ఇద్దరిని పిలిచి చెప్పాడు.

"నాయనా, మన ఆశ్రమానికి 70 క్రోసుల దూరంలో కొన్ని ఆటవిక జాతుల వారి గుహలు ఉన్నాయి. వాటిలో అమూల్యమైన మరకతమణి ఉంది. దాన్ని ఎవరు తొందరగా తీసుకెళ్లిపోతారో వారే ఈ పరీక్షలో విజేత" అని అన్నాడు గురువు.

ఈ మాటలు వింటూ, ఇద్దరు యువరాజులు ఉత్సాహంగా గుహలు వెతకడానికి బయల్దేరారు. ప్రయాణంలో, విజయుడు, అజేయుడు ఇద్దరూ తమ ధైర్యం మరియు నేర్పును చూపించేందుకు ఎదురుగా ఉన్న అడ్డంకుల్ని అధిగమించాలనుకున్నారు. అయితే, పథంలో చాలా దూరం ప్రయాణించిన తర్వాత ఒక సంఘటన జరిగింది, అది వారి జీవితాన్నిబదలాయించింది.

ప్రయాణం మధ్యలో, వీరు ఒక గాయపడిన వ్యక్తిని చూసి, అజేయుడు వెంటనే అతడిని చూడకుండా ముందుకు పోయాడు. అతడికి అనవసరంగా ఆలస్యం కాకుండా ముందుకు వెళ్లిపోవడం ముఖ్యం అనుకున్నాడు. కానీ, విజయుడు మాత్రం ఆగి, గాయపడిన వ్యక్తికి సాయం చేయాలని నిర్ణయించుకున్నాడు. అతనికి మందులు, నీరు ఇచ్చి, అతడి ఆరోగ్యాన్ని పరిగణించి, అతనికి క్షమాపణ తెలపటానికి ప్రయత్నించాడు.

ఈ పర్యవేక్షణ తర్వాత, ఆ గాయపడిన వ్యక్తి కాస్త స్థిరపడిన తరువాత, విజయుడు తన ప్రయాణాన్ని కొనసాగించాడు. కొంత దూరం వెళ్లాక, విజయుడు అజేయుడిని ఆటవిక తెగల చేతిలో బందీగా కనిపించాడు.

అజేయుడు సిగ్గుతో, చిక్కుకున్నాడు. అతను సాహసంగా బయటపడాలనుకున్నాడు, కానీ విజయుడు స్నేహపూర్వకంగా ఆ ఆటవిక జాతి వారితో మాట్లాడి, అజేయుడిని విడిపించుకున్నాడు.

"విజయుడు, ఈ జాతి వారు ఎంత కఠినమైనవారో నాకు తెలుసు. కానీ ఎలా నీ మాటలతో వారిని నమ్మించి, నా ప్రాణాన్ని కాపాడావు?" అన్నాడు అజేయుడు.

విజయుడు, "దారిలో గాయపడిన వ్యక్తి వీరి చేతిలో దాడికి గురైనవాడే. అతడే నాకు ఈ జాతి ప్రవర్తన గురించి చెప్పాడు. నేను అతని సలహా తీసుకుని, వారితో స్నేహంగా మాట్లాడాను. వారు నా మాటలతో ఆకట్టుకోవడం సహాయపడింది. వారి సహాయంతోనే మరకతమణిని సంపాదించాను" అని వివరించాడు.

అజేయుడు అర్ధం చేసుకున్నాడు. "పక్కవారికి సాయం చేయడం మనకూ మంచిది" అనే విషయం అతనికి అర్థమైంది. మనం మన ప్రయోజనాలకు, వృద్ధిని కాపాడుకోవడం కాకుండా, ఇతరులను సహాయం చేస్తే, అది మనకు అద్భుతమైన ఫలితాలు తీసుకొస్తుందని అజేయుడు గమనించాడు.

కథ యొక్క నీతి: న్యాయం ఆలోచనాత్మకంగా ఉండాలి; ప్రతీ విషయం సరైన దృక్కోణం నుంచి చూడాలి.