సంగీత గాడిద

ఒకప్పుడు ఒక చాకలి మంచి చాకచక్యంతో ఉన్నాడు. అతను గాడిదతో సహా చాలా బాగా జీవించేవాడు. ఒక రోజు, అతను గాడిదను కట్టి, బలమైన పని చేశాడు, చివరకు ఆ గాడిదకు పెద్ద వాయువును అనుభవించడానికి పచ్చని మైదానంలో సంచరించడానికి స్వేచ్ఛ ఇచ్చాడు. గాడిద భవిష్యత్తులో, పొలంలో ఉండకుండా, గ్రామం నుండి బయలుదేరి, పొలాల్లోకి చొచ్చుకుని వచ్చి పండిన కూరగాయలు తినేవాడు.

ఒక రోజు, గాడిద ఒక నక్కను కలుసుకుంది. నక్క చాలా తెలివైనది మరియు దాని చాకచక్యంతో గాడిదకు పండిన కూరగాయల గురించి ఎన్నో సలహాలు ఇచ్చింది. నక్క గాడిదతో మంచి స్నేహం ఏర్పరచుకున్నది. ఇద్దరూ కలిసి వేటాడాలని నిర్ణయించుకున్నారు.

ఇప్పుడు, గాడిద ఎక్కువగా బలవంతంతో కంచెను కూల్చి కూరగాయలు తినేవాడు, కానీ నక్క, చిటికెన శరీరంతో వ్యవసాయ జంతువులను వేటాడే పని చేసింది. ఒక రాత్రి, గాడిద నక్కతో మాట్లాడుతూ, "నేను ఈ రోజు పాడాలని అనుకుంటున్నాను," అన్నాడు.

నక్క చాలా జాగ్రత్తగా అతనితో చెప్పింది, "పాడవద్దు! వేటలో ఒక స్థిరమైన సమయంలో, ఒక స్థిరమైన ప్రదేశంలో చేసే పని చాలా మంచిది. వేట చాలా ప్రాముఖ్యత కలిగి ఉంటుంది, కానీ నిన్ను పట్టుకోవచ్చు."

కానీ గాడిద కోపంతో నొక్కి చెప్పాడు, "నేను పాడేను! నేను ఏం అనుకుంటున్నానో నేను చేస్తాను." గాడిద గొప్పగా నోరు తెరిచి బిగ్గరగా అరవడం మొదలుపెట్టాడు.

గాడిద యొక్క గొప్ప అరుపు విన్న రైతులు అంగీకరించారు. వారు తమ కూరగాయలు కోల్పోయినందుకు గాడిదను వెంబడించారు. రైతులు అతనిని పట్టుకుని కొట్టడం మొదలుపెట్టారు.

ఆ సమయంలో, నక్క చాలా దూరంగా పారిపోయింది. గాడిదకు రైతుల నుంచి బలమైన కొట్టింపులు జరిగినప్పటికీ, అతను వదిలివెళ్ళిపోయాడు.

ఇతనికి పట్టుకున్న రైతులు, వారి తప్పుగా చేసిన పనికి జాగ్రత్తగా ఉండాలి అన్న భావనతో గాడిదను కొట్టారు. నక్క, తన స్నేహితుడు గాడిదను దూరంగా చూసి తానూ తన నిబంధనలను పాటించినట్లు ఆనందంగా అనిపించింది.

ఇలా, రైతుల గొప్ప బలంతో గాడిదను బతికిస్తే, నక్క తన పనిని జాగ్రత్తగా చేసుకున్నాడు.

కథ యొక్క నైతికత: ప్రతిదానికీ సమయం మరియు ప్రదేశం ఉంటుంది.