సోమరి గొల్లభామ

చలికాలం ప్రారంభం కాబోతోంది. చుట్టుపక్కల ప్రకృతి చాలా అందంగా ఉంది. పక్షులు ఆనందంగా కూతలు కూస్తున్నాయి. వాతావరణం బాగుండటం వల్ల అందరికీ పుష్కలంగా ఆహారం దొరుకుతోంది.

ఒకరోజు, ఒక సోమరి గొల్లభామ ఒక ఆకుపై కూర్చొని సేదతీరుతోంది. అప్పుడది పూలు ఎక్కువగా ఉండటంతో మకరందం తాగి సంతోషంగా గంతులేస్తోంది. అప్పుడు దానికి ఒక చీమల దండు కనిపించింది. ఆ చీమలు క్రమంగా ఏవో ఆహార పదార్థాలను మోసుకుంటూ వెళ్తున్నాయి.

దానిని చూసిన గొల్లభామ ఆశ్చర్యపడి, "ఎందుకంత కష్టపడిపోతున్నారు? ఈ చక్కటి గాలిని పీలుస్తూ తిని, త్రాగి సంతోషంగా ఉండవచ్చుకదా!" అంటూ చీమలను కవ్వించింది. అప్పుడు చీమలు, "ఇది చలికాలం ప్రారంభం. మంచు ఎప్పుడు కురుస్తుందో తెలియదు. ఆ సమయంలో ఆహారం దొరక్కపోతుంది. అందుకే మేము ఇప్పుడే ఆహారం నిల్వ చేసుకుంటున్నాం," అని చెప్పాయి.

గొల్లభామ వాటిని వెక్కిరిస్తూ, "ఎప్పుడో రాబోయే సమస్య గురించి ఇప్పుడే బాధపడుతున్నారు. మీ జీవితం ఎంత కష్టంగా ఉందో!" అంటూ వెళ్లిపోయింది. కొన్నిరోజులకు, తీవ్రమైన చలికాలం వచ్చింది. చెట్ల ఆకులన్నీ రాలిపోయాయి. చీమలన్నీ తమ గూటిలోకి వెళ్లి హాయిగా ఉండిపోయాయి. పక్షులన్నీ దక్షిణ దిక్కు ప్రయాణించిపోయాయి.

గొల్లభామకు తిండిలేక, చుట్టుపక్కల ఎక్కడా ఆహారం దొరకలేదు. నేలంతా మంచుతో కప్పబడి ఉండడంతో అది చివరకు చీమల దగ్గరికి వెళ్ళి, "కొంచెం ఆహారం పెట్టండి," అని వేడుకుంది. ఆ చీమలు, "మేము మా కష్టానికి ఫలాన్ని ఆస్వాదిస్తున్నాం. మా దగ్గర ఉన్న తిండి మాకు సరిపోతుంది. మాకు నీలాంటి సోమరులంటే అస్సలు ఇష్టం లేదు. ఎప్పుడైతే మమ్మల్ని వెక్కిరించావో, ఇప్పుడది గుర్తు పెట్టుకో! ఇక్కడి నుండి వెళ్ళిపో!" అని గట్టిగా చెప్పాయి.

ఎడతెగని ఆకలితో గొల్లభామ అక్కడి నుండి నిస్సహాయంగా వెళ్లిపోయింది.

కథ యొక్క నీతి: కష్టపడి పనిచేయడం, పొదుపు చేయడం అనేవి జీవితంలో ఎంతో ముఖ్యమైన సుగుణాలు