తెలివైన మేక

ఒకప్పుడు ఒక అడవిలో అనేక మేకలు మేత చేస్తున్నాయి. వృద్ధ మేకలు, పిల్లల మేకలు, మరియు వారి సంస్కారంలో భాగమైన గాలి పీలుస్తూ ఆనందంగా గడుపుతున్నాయి. ఆ అడవిలోని ఒక భాగం పచ్చటి, సన్నని గడ్డి పొలాలతో నిండిన ప్రాంతం. అవి మేకలకు అత్యంత ఇష్టమైన ఆహారంగా ఉన్నాయి. అయితే, ఆ గడ్డి వున్న ప్రాంతం సమీపంలో ఒక పెద్ద కాలువ ఉంది. కాలువ దాటడం చాలా కష్టంగా ఉంటుంది, ఎందుకంటే అది గంగలగా పొడుగుగా, లోతుగా ఉంటుంది.

ఇలాంటి సన్నివేశంలో, ఒక మేక ఆ పచ్చటి గడ్డిని చూసి తినాలని భావించింది. ఆ గడ్డిని తినడానికి, ఈ కాలువను ఎలా దాటాలో ఆలోచిస్తూ, చాలా సమయం వెచ్చించింది. మేకకు ఆ ఆహారం చాలా ఇష్టం కాబట్టి, దాని ఆకాంక్ష తీర్చుకోవాలని దీక్షతో ముందుకు వెళ్లింది. కొంత దూరంలో, దానికి ఒక అవకాశం కనిపించింది. కాలువ దాటడానికి సన్నటి కర్ర దుంగ ఉంది, అది ఆమెకు ఉపకరించగలదు.

ఆ కర్ర దుంగపై నడుస్తూ, మేక మెల్లగా దానిపై నడుచుకుంటూ వెళ్లింది. దాన్ని చూసినప్పుడు, పక్కనే ఒక మరొక మేక ఆ సమయంలో వస్తుంది. కానీ, సమస్య ఏమిటంటే, కర్ర దుంగపై రెండు మేకలు ఎటూ పోతూ ఉండకపోవడం. రెండు మేకలు ఒకే దారిలో నడవలేవు.

మొదటి మేక అటువైపు నడిచినప్పుడు, అవి మధ్యలో నిలిచిపోయాయి. ఇప్పుడు, అవి ఇద్దరూ ఒకె దారిచూసి, ఒకసారె ముందుకు పంపడాన్ని కోరుకుంటున్నాయి. తప్పుడు దారుల్లో అవి ఒకే సమయంలో వెళ్లలేవు. ఈ సంఘటన ఆ మేకలకు గొప్ప తలనొప్పిని కలిగించింది. మొదటి మేక, ఇంకొక మేకను చూసి, ఇద్దరు కలిసి కలిసి పోతున్నారని గ్రహించి ఆలోచించుకుంది.

ఆ సమయంలో, మొదటి మేకకు తల్లిమేక తన పాఠం గుర్తు వచ్చింది. తల్లిమేక ప్రతి సమయంలో సహజంగా శాంతంగా ఉండాలని, మరొకరితో పోటీలో పడకుండా, ఒకే విధంగా ఆలోచించి, ఇతరులను రక్షించుకోవాలని చెప్పింది. మొదటి మేక ఆ సమయం గుర్తు చేసుకుని, రెండవ మేకకు దాన్ని చెప్పింది: "ఇద్దరం పోట్లాడితే, కాలువలో పడి కొట్టుకుపోతాం. ఎందుకంటే, మనం నీళ్లలో కొట్టుకుపోతాం. అయితే, మనం క్షేమంగా ఈ కాలువను దాటాలంటే, ఒకరికి ముందుకెళ్లడానికి అవకాశం ఇవ్వాలని."

దీని తరువాత, మొదటి మేక మెల్లగా కూర్చొని, రెండవ మేకకు అవకాశాన్ని ఇచ్చింది. రెండవ మేక ముందుగా వెళ్లిపోయింది. ఈ విధంగా, రెండు మేకలు శాంతంగా, సురక్షితంగా కాలువను దాటాయి.

కథ యొక్క నీతి: ఆలోచించి ఆపదలో రక్షించుకోవచ్చు.