తెలివైన రాజు

చాలా కాలం క్రితం ఒక దేశం ఉండేది. ఆ దేశ ప్రజలు ప్రతి సంవత్సరం ఒకరిని రాజుగా ఎన్నుకునే సంప్రదాయం ఉండేది. అయితే రాజుగా ఎన్నికైన వ్యక్తి పదవీకాలం ముగిసిన తర్వాత, ఖాళీ చేతులా ఓ మారుమూల ద్వీపానికి వెళ్లి మిగతా జీవితం గడపవలసి ఉంటుంది. ఈ నిబంధనకు అంగీకరించేవారినే రాజుగా ఎన్నుకునే పరిస్థితి ఉండేది. రాజుగా ఉండే సమయంలో ఎన్నో విలాసవంతమైన సౌకర్యాలు ఉన్నా, పదవీకాలం ముగిసిన వెంటనే ఒంటరిగా ద్వీపంలో ఉండడం ఆ రాజులకు శిక్షలాంటిది.

ఈ కఠిన నిబంధనల వల్ల రాజుగా ఎంపిక కావడానికి ఎవరూ ముందుకు రారు. అందుకే తప్పు చేసిన వారిని లేదా దోషిగా తేలిన వారిని రాజుగా నియమించి, వారి కాలం ముగిశాక ద్వీపానికి పంపించడం జరిగేది.

ఒకసారి, ఒక రాజు తన పదవీకాలం ముగించుకున్నాడు. అతన్ని ద్వీపానికి తరలించడానికి ప్రజలు పెద్ద యాత్ర నిర్వహించారు. ఖరీదైన దుస్తులు, ఆభరణాలతో అలంకరించి, ఏనుగుపై ఊరేగింపుగా తీసుకెళ్లారు. ఆ రాజు ద్వీపానికి చేరిన తర్వాత, ప్రజలు తిరిగి తమ దేశానికి వస్తుండగా ఓ మునిగిపోయిన ఓడను చూశారు. ఆ ఓడలో అందరూ చనిపోయారు, కానీ ఒక యువకుడు నీటిపై తేలుతూ ప్రాణాలతో ఉన్నాడు. అతన్ని రక్షించి దేశానికి తీసుకువచ్చి, రాజుగా ఉండమని అభ్యర్థించారు.

యువకుడు తొలుత నిరాకరించినప్పటికీ, ప్రజల అభ్యర్థనపై అంగీకరించాడు. అతనికి రాజుగా ఉండడం, ఏడాది తర్వాత ద్వీపానికి వెళ్లవలసి ఉంటుందని తెలిపారు. రాజు మూడు రోజులు గడిచిన తర్వాత మంత్రులను పిలిచి, "గత రాజులను పంపిన ద్వీపాన్ని నాకు చూపించండి" అని అడిగాడు. మంత్రులు ఆ ద్వీపాన్ని చూపించారు. ఆ ద్వీపం క్రూర జంతువులతో నిండిన దట్టమైన అడవిగా ఉంది. లోపలికి వెళ్లగానే, గత రాజుల మృతదేహాలను చూసి, అక్కడి పరిస్థితులను అర్థం చేసుకున్నాడు.

రాజు వెంటనే తిరిగి వచ్చి 100 మంది కూలీలు, వేటగాళ్లను నియమించి, ద్వీపాన్ని శుభ్రం చేయడం ప్రారంభించాడు. ఆ అడవిని పూర్తిగా తరిగించి, ప్రాణాంతక జంతువులను తొలగించమని ఆదేశించాడు. నెలలు గడిచే కొద్దీ ద్వీపం పూర్తిగా మారింది. కూలీలు తోటలను నాటారు, ఉపయోగకరమైన జంతువులను తీసుకెళ్లి పెంచారు. పెద్ద ఇళ్ళు కట్టించి, ద్వీపాన్ని ఒక అందమైన ప్రదేశంగా రూపొందించాడు.

రాజు తన సంపాదనలో తక్కువ భాగాన్ని మాత్రమే ఖర్చు చేసి, మిగిలిన మొత్తాన్ని భవిష్యత్తు కోసం పొదుపుగా పెట్టాడు. పదవీకాలం ముగిసిన తరువాత, ద్వీపానికి వెళ్లడానికి అతను ఎంతో ఆసక్తిగా ఎదురు చూశాడు.

ఇతర రాజులు ఈ సమయంలో ఏడుస్తూ ద్వీపానికి వెళ్లేవారు. కానీ ఈ రాజు నవ్వుతూ వెళ్లాడు. ప్రజలు ఆశ్చర్యపడి అతన్ని అడిగారు: "మీరు ఎందుకు నవ్వుతున్నారు?" రాజు సమాధానం ఇస్తూ, "ఇతర రాజులు భవిష్యత్తును గమనించకుండా ఈ ఏడాది మాత్రమే ఆస్వాదించారు. అయితే నేను భవిష్యత్తును దృష్టిలో ఉంచుకుని, నా తర్వాతి జీవితం కోసం సిద్ధమయ్యాను. ఇప్పుడు నేను ఆనందంగా ఉండేందుకు ద్వీపం సిద్ధంగా ఉంది. అందుకే నేను సంతోషంగా ఉన్నాను," అన్నాడు.

కథ యొక్క నీతి: ముందుచూపు ఉండడం విజ్ఞానం. వర్తమానాన్ని సద్వినియోగం చేసుకుంటూ భవిష్యత్తు కోసం ప్రణాళికలు వేసి జీవించడం జీవితానికి తగిన ఫలితాలు అందిస్తుంది.