తృప్తి ఉంటేనే సంతోషం

ఈ కథ ఒక మిమ్మల్ని ఆలోచింప చేసే రాజు గురించి ఉంటుంది. ఒక మహానుభావుడైన రాజు తన ప్రజల శ్రేయస్సు గురించి ఎప్పుడూ ఆలోచిస్తూ ఉంటాడు. అయినా, అతను ఎప్పుడూ నగరంలో సంచరించే సందర్భాల్లో ప్రజలు ఏదో ఒక బాధతో, విచారంతో కనిపించేవారు. సంతోషంగా ఉన్న వారెవరూ కనబడేవారు కాదు. అందుకే రాజుకు "నా రాజ్యంలో సంతోషంగా ఉండే మనిషి ఎవ్వరూ లేరా? వీరికి సంతోషం ఎలా ఇవ్వగలుగుతాను?" అని ఎప్పటికప్పుడు ఆలోచన కలుగుతుంది.

ఒక రోజు రాజు తన అలవాటు ప్రకారం నగరంలో సంచారం చేస్తున్నాడు. అతడు ఒక పొలంలో ఒక ముసలివాడిని చూసి ఆశ్చర్యపోయాడు. ఆ వాడు గోతులు త్రవ్వుతూ, ఓపికతో మొక్కలను నాటుతున్నాడు. అతను వాటిని ఎంతో శ్రద్ధగా, ప్రేమతో నాటడం చూశాడు. రాజుగారు అతనిని దగ్గరగా వెళ్లి "తాతా! నువ్వేమిటి నాటుతున్నావు?" అని అడిగారు.

ఆ ముసలివాడు నవ్వుతూ "నేను మామిడిమొక్కలను నాటుతున్నాను, మహారాజా" అన్నాడు.

"ఈ చెట్లు ఎన్ని సంవత్సరాల్లో పండ్లు ఇస్తాయి?" అని రాజు అడిగాడు.

"సుమారు ఐదు లేదా ఆరు సంవత్సరాలు పట్టవచ్చు" అన్నాడు ముసలివాడు.

రాజు ఆశ్చర్యపోతూ "తాతా! నువ్వు చాలా వృద్ధుడివి కదా! ఈ చెట్ల పండ్లు తినడానికి నువ్వు ఆ ఐదు సంవత్సరాలు కదా జీవించాలి " అన్నాడు.

ఆ ముసలివాడు రాజును ఆలోచింపజేస్తూ "మహారాజా! ఈ చెట్లు నా కోసం కాదు. నా మనుమళ్ళ కోసం నాటుతున్నాను. మా తాతలు కూడా ఇలాంటి చెట్లను నాటినప్పుడు నేను వాటి పండ్లను తిన్నాను. ఇప్పుడు నేను అదే చెట్లను నా మనుముల కోసం నాటుతున్నాను" అన్నాడు.

రాజు అప్పుడు చాలా సంతోషంగా అనిపించింది. అతనికి నిజంగా ఆనందం కలిగింది. "కనీసం ఈ వృద్ధుడు తన జీవితంలో సంతోషంగా, సమాధానంగా ఉన్నాడని" భావిస్తూ అతనికి బారి బహుమతులు పంపించాడు.

కథ యొక్క నీతి: ఉన్నదానితో సంతృప్తి చెందే వ్యక్తి నిజంగా అదృష్టవంతుడే.