ఉల్లిపాయ శివుడు

ఉల్లిపాయ, టమాటా, బంగాళదుంప మూడు స్నేహితులు ఎంతో సంతోషంగా ఉండేవి. వీరంతా సమీపంలోని నది దగ్గరకి వెళ్లి స్నానం చేయాలని నిర్ణయించుకున్నారు. స్నానం చేసిన తరువాత, వారు శివాలయానికి వెళ్లి శివుడి దర్శనం చేయాలని భావించారు. వీరందరూ శివుణ్ణి దర్శించడానికి బయలుదేరారు.

దారిలో, టమాటా అనుకోకుండా ఒక ఎద్దుల బండికి ముందు నడుస్తూ, బండి చక్రాల కింద పడి తీవ్రంగా నలిగిపోయింది. ఈ ప్రమాదాన్ని చూసి ఉల్లిపాయ మరియు బంగాళదుంప బోరున ఏడ్చాయి. ఆ తర్వాత, తమ బాధను దిగమింగి ముందుకు సాగారు. కొంత దూరం వెళ్లాక, పక్కనున్న కొండ నుంచి జారి బంగాళాదుంప మీద పడిన బండరాయి ఆమెను చితికివేసింది. ఇప్పుడు, ఉల్లిపాయ ఒంటరిగా, తన ప్రాణస్నేహితురాలైన బంగాళదుంపను కోల్పోయి, గుండె బద్ధలైన బాధతో ఏడ్చింది.

ఇంతలో, ఉల్లిపాయ శివాలయం చేరుకుంది. గుడిలోని శివలింగాన్ని చూసి ఆమె మైమరచి ఏడుస్తూ నేలపై పడిపోయింది. ఆమె బాధను చూసిన శివుడు ప్రత్యక్షమై ఆమెను ఉతేకొట్టాడు, “ఓ ఉల్లిపాయ! నీ బాధకు కారణం ఏమిటి? ఎందుకు ఏడుస్తున్నావు?” అని అడిగాడు.

ఆపై, ఉల్లిపాయ శివుణ్ణి నమస్కరించి, తన బాధను విన్నవించింది: "శివా, నా ప్రాణ స్నేహితులు టమాటా మరియు బంగాళదుంప నా కళ్ళ ముందే ప్రాణాలు కోల్పోయారు. టమాటా చనిపోయినప్పుడు నేను బంగాళదుంపతో కలిసి ఏడ్చాను, కానీ బంగాళదుంప చనిపోయినప్పుడు నేను ఒంటరిగా ఏడ్చాను. కానీ నేను చనిపోతున్నప్పుడు ఎవరూ నాకు ఏడుస్తారు, ఎవరూ నా కోసం కన్నీరు కాసేవారు."

ఇప్పుడు శివుడు జ్ఞానాన్ని ఇచ్చాడు: “ఓ బిడ్డా, నీవు బాధపడవద్దు. ఎవరైతే నిన్ను వంటల కోసం కోసి, నీ మరణానికి కారణమయ్యారు, వారే నీ కొరకు కన్నీరు పోసేవారు. వాళ్లే నీ కోసం బాధపడతారు, కన్నీరు పెట్టుకుంటారు. ఇంతే నీకు నా వరం."

కథ యొక్క నీతి: ఈ కథ మనకు సహనాన్ని, స్నేహాన్ని, మరియు ప్రతి చర్య యొక్క పర్యవసానాలను అర్థం చేసుకోవడాన్ని చెబుతుంది.