వేరుశనగ దొంగ

కొన్ని సంవత్సరాల క్రితం ఒక చిన్న ఊరిలో లక్ష్మి అనే ఒక సాధారణమైన మహిళ వుండేది. ఆమె సున్నితమైన మానసికతతో కూడిన ఒక సద్గుణవంతురాలు. రోజూ ఆమె ఇంటి దగ్గర ఉన్న పార్కులోకి వెళ్లి అక్కడ ఒక బెంచిపై కూర్చుని తనకు నచ్చిన పుస్తకాలు చదవడం అలవాటు. పార్కు పెద్దది కాబట్టి, ఎప్పుడూ అదే బెంచి మీద కూర్చుని చదవడం ఆమెకు ఎంతో సంతోషాన్ని ఇస్తుండేది. చాలా కాలం తరువాత, ఆమెకు ఈ బెంచి ప్రత్యేకంగా తనదే అనిపించడం మొదలైంది. అది ఆమెకి ఒక భౌతిక స్థలం కాకుండా, ఒక మానసిక స్థలంగా మారిపోయింది.

ఒక రోజు, లక్ష్మిగారు పార్కులోకి వెళ్ళిపోతుంటే అక్కడ బండివాడు వేరుశనగలు అమ్ముతూ కనిపించాడు. వేరుశనగల వాసన మింగిపోతుంటే, ఆమె ఆత్మనియమంతో కూడి అంగీకరించి ఒక పొట్లం వేరుశనగలు కొనుక్కుని బెంచి మీద చేరింది. అయితే, ఆమె బెంచిపై చేరినప్పుడు, అక్కడ ఒక పెద్దాయన కూర్చున్నాడు. అతను నడుస్తూ వచ్చి తన షాల్వా, పర్సు మరియు మరెన్నో సామాన్లతో బెంచిపై కూర్చుని పుస్తకం తీసుకుని చదువుతూ, పక్కన వున్న వేరుశనగలు తినడం మొదలుపెట్టాడు. ఆమె మొదట ఆశ్చర్యపోయింది. "ఆయన నా వేరుశనగలను తీసుకుంటున్నాడా?" అనే ఆలోచన ఆమె మనసులో రాగా, బాధనూ, కోపాన్నీ కలిపి ఆమె గోప్యంగా అంతగా మనసులో మనన మైపోయింది.

"ఎంత పొగరు! అడగకుండా నా వేరుశనగలు తినేస్తున్నాడు!" అని ఆమె అనుకున్నది. ఇక ఆమె ఎంత కట్టుకున్నా, ఏం చెప్పలేక, కాసేపు చకచకా కూర్చుని ఉంటూ, తన వేరుశనగలను తినడం ప్రారంభించింది. పెద్దాయన పక్కన కూర్చుని ఇంకా ఎక్కువ వేరుశనగలు తినే ప్రయత్నం చేస్తూ కనిపించాడు, లక్ష్మి కూడా తన మిగిలిన వేరుశనగలను గబగబా తినడం ప్రారంభించింది.

ఈ వేరుశనగల పోటీ ముగిసాక, చివరగా ఒక్క వేరుశనగ మాత్రమే మిగిలింది. ఆ చిన్న వేరుశనగను చూసిన పెద్దాయన చిరునవ్వుతో, "ఇది మీరు తీసుకోండి" అని చెప్పి, నడుస్తూ వెళ్లిపోయారు. లక్ష్మిగారు చిన్నగా కోపంతో "వేరుశనగ దొంగ!" అని అనుకున్నది. ఆమె తన సామాను, పర్సు, ఇతర వస్తువులను తన బెంచి నుంచి తీసుకుంటూ, అక్కడ తన వేరుశనగల పొట్టనం సురక్షితంగా తన దగ్గరే ఉన్నట్లు చూసి ఆశ్చర్యపోయింది.

"అయ్యో! నేను వేరుశనగల దొంగనా?" అని ఆమె అనుకోకుండా తన తప్పిదాన్ని అంగీకరించింది. ఆమె తన మీదనే నిరాధారమైన నిందను వేసి, అంగీకరించకపోవడంలో దారుణంగా బాధపడింది. "పాపం! ఎన్ని మాటలు అనుకున్నాను, అవన్నీ నేను తప్పుగా చేశాను!" అని మంటేక్కి పొతు తన చేసిన తప్పులపై ఆమె ఆలోచిస్తూ చాలా బాధ పడింది.

ఈ సంఘటన ద్వారా, లక్ష్మిగారు తెలుసుకున్నారు, మనం ఇతరులను తప్పుగా అంచనా వేసే ముందు, వారి విధిని మరియు ఆలోచనలను పూర్తిగా అర్థం చేసుకోవడం చాలా ముఖ్యం. మనం ముందుగా అనుకుంటే, నిజాలు తెలుసుకోకుండా అభిప్రాయాలను మార్చకుండా ఉండటం ఉత్తమం.

కథ యొక్క నీతి: మొదటి అభిప్రాయంతోనే ఇతరులను తప్పుగా అంచనా వేయకూడదు. మనం ముందు పూర్తిగా సమర్ధంగా ఆలోచించి, నిజాలు తెలుసుకోవడం ఎంతో ముఖ్యం.